Leczenie depresji
W leczeniu depresji i zaburzeń nastroju zaleca się stosowanie psychoterapii z uwagi na jej korzystne działanie. Terapia depresji pod okiem specjalisty, który ma odpowiednie doświadczenie w leczeniu zaburzeń nastroju o różnym nasileniu i u różnych grup wiekowych, nie powoduje działań niepożądanych, jak może to mieć miejsce w przypadku przyjmowania antydepresyjnych środków farmakologicznych.
Psychologia kliniczna powszechnie akceptuje depresję jako zespół chorobowy typowy dla dorosłych. W przypadku badania depresji u dzieci i młodzieży już samo określenie obrazu klinicznego staje się problematyczne. Termin depresji u dzieci znalazł się w literaturze psychiatrii dziecięcej pod koniec lat siedemdziesiątych XX w., a więc stosunkowo niedawno. Uważa się go za jeden z najtrudniejszych do zdiagnozowania i terapii problemów medycznych. Jest równocześnie jednym z najpowszechniej występujących zaburzeń.
Klasyfikacja zaburzeń nastroju
Różnice w klasyfikacji zaburzeń nastroju są zmienne w zależności od kontekstu ich pojawienia się. Depresja to stan psychiczny, który cechuje zespół zmian psychicznych, które jednostka przeżywa. Mogą to być uczucie straty, smutku, zniechęcenia, przygnębienia, bezwartościowości wszystkiego i bezsensu życia, myśli samobójcze. W zachowaniu pojawia się płaczliwość, brak aktywności, agresja, rozdrażnienie i niepokój, problemy ze snem, jadłowstręt, zaniedbanie higieny, obowiązków, utrata zainteresowań.
Terapeuta rozpozna i oceni charakter zaburzeń nastroju i zaproponuje właściwe postępowanie lecznicze. Leczenie depresji może wymagać równoczesnego wsparcia w różnych obszarach funkcjonowania pacjenta – może być wskazane leczenie nerwicy lub uzależnień, które bezpośrednio wiążą się ze stanem pacjenta.